Ellen Lee DeGeneres (Metairie, Louisiana, 26 januari 1958) is een Amerikaanse actrice, stand-upcomédienne en sinds 2003 presentatrice van een praatprogramma.
Nadat ze de middelbare school had afgerond en besloten had dat een vervolgopleiding niets voor haar was, had Ellen DeGeneres uiteenlopende baantjes: van koerier voor een advocatenbureau tot verkoper van stofzuigers. De ontdekking van stand-upcomedy was bepalend voor haar leven. Ze begon op te treden in clubs waar ze als vrouw tussen haar overwegend mannelijke collega's behoorlijk opviel. In 1982 werd ze genomineerd voor de titel 'Funniest person in America' . Dit gaf haar grotere bekendheid waardoor ze meer kon optreden en van die optredens kon gaan leven.
In 1989 verscheen ze op televisie in een bijrol in de komedie 'Open House'. De serie werd niet goed ontvangen en na één seizoen stopgezet. In 1992 speelde ze een rol in de nieuwe serie 'Laurie Hill', die zo slecht scoorde dat al na vijf afleveringen werd besloten met het programma te stoppen. Haar eerste succes op televisie was met de sitcom 'These Friends Of Mine', in het tweede seizoen omgedoopt tot 'Ellen' aangezien zij al snel de spil van de serie werd. De komedie werd uitgezonden van 1994 tot 1998, had goede kijkcijfers en werd gewaardeerd door televisiecritici. Ellen DeGeneres schreef mee aan de scripts en was een van de producenten. Ze werd regelmatig de vrouwelijke Seinfeld genoemd. De serie werd buiten de Verenigde Staten in verschillende landen uitgezonden, waaronder in Nederland en België.
Een hoogtepunt in aandacht en kijkcijfers was de gelijktijdige coming out van DeGeneres en haar personage Ellen Morgan in de serie in april 1997. Bij deze gebeurtenis werd door de internationale pers uitgebreid stilgestaan. En niet zonder reden: Ellen DeGeneres was de eerste in Hollywood die tijdens haar carrière openlijk voor haar homoseksualiteit uitkwam en Ellen Morgan het eerste lesbische hoofdpersonage in een populaire comedy. De coming out aflevering (‘The Puppy Episode’) behoorde tot de best bekeken en hoogst gewaardeerde afleveringen van de serie. Hoewel het niet haar doel of ambitie was, werd ze in de rol van homorechtenactivist gedrongen. Na de Puppy Episode veranderde de sitcom in een serie over homoseksualiteit. De kijkcijfers daalden, sponsors trokken zich terug en ABC zette de serie stop. DeGeneres had daarna moeite om nieuw televisiewerk te krijgen en keerde daarom terug naar het stand up comedy-circuit. In 2000 werd een opname van haar theaterprogramma ‘The Beginning’ gemaakt en uitgezonden als HBO-special. Voor HBO produceerde ze dat jaar bovendien de film If These Walls Could Talk 2, waarin ze zelf ook een rol speelt.
In 2001 maakte DeGeneres een comeback met de nieuwe comedy ‘The Ellen Show’. Haar personage was opnieuw lesbisch, maar dit keer vormde dat niet het centrale thema van het programma. De serie kreeg goede kritieken, maar had slechte kijkcijfers (onder andere door de nasleep van 9/11) en werd na één seizoen gestopt.
In 2003 maakte ze een nieuw theaterprogramma, getiteld ‘Here and Now’ (dat opnieuw door HBO gefilmd werd) en sprak de stem in van Dory in de animatiefilm ‘Finding Nemo’. Het succes van de film werd door critici voor een belangrijk deel aan haar bijdrage toegeschreven en een Oscar-nominatie voor Best Supporting Actress werd overwogen.
In september 2003 ging haar praatprogramma 'The Ellen DeGeneres Show' van start. Het programma is een hit en markeert voor DeGeneres haar televisie-comeback. Het programma kreeg in het eerste seizoen elf nominaties voor Daytime Emmy Awards en won er vier, waaronder Beste Praatprogramma. In 2005, 2006, 2007 en 2008 won het programma nog eens 19 Daytime Emmy Awards, waartoe onder andere vier onderscheidingen voor Beste Praatprogrammagastvrouw. Het is het eerste praatprogramma in de Amerikaanse televisiegeschiedenis dat in de eerste vier jaar van zijn bestaan vier achtereenvolgende jaren werd uitgeroepen tot Beste Praatprogramma.
Sinds de start van 'The Ellen DeGeneres Show' won Ellen bovendien meerdere People's Choice Awards. In vier opeenvolgende jaren werd ze uitgeroepen tot Favoriete Grappige Vrouwelijke Beroemdheid (2005, 2006, 2007, 2008) en vijfmaal op rij tot Favoriete Praatprogrammagastvrouw (2005, 2006, 2007, 2008, 2009).
Haar populariteit kwam bovendien tot uitdrukking in haar uitverkiezing tot presentator van de Primetime Emmy Awards in 2005 en het Oscar-gala van 2007.
'The Ellen DeGeneres Show' wordt behalve in Amerika uitgezonden in Canada, Australië, Nieuw-Zeeland, Venezuela, Zuid-Afrika, Zweden, Nederland, Brazilië en Groot-Brittannië.
Op 16 september 2008 werd bekend dat DeGeneres het nieuwe gezicht voor CoverGirl is, zij volgt hierbij Drew Barrymore en Queen Latifah op.[1]
In 2012 kreeg DeGeneres een ster op de beroemde Hollywood Walk of Fame.
Op 26 mei 2010 startte Ellen met haar eigen platenlabel eleveneleven. Dit deed ze na het ontdekken van Greyson Chance op YouTube.
Ellen DeGeneres leek aanvankelijk besloten te hebben op televisie niet meer over haar privéleven te spreken, maar dat maakte haar niet minder interessant voor de roddelpers. Haar liefdesleven wordt breed uitgemeten. Aan het stuklopen van haar relatie met Anne Heche in 2000, met wie zij samen haar publieke coming out had beleefd, werd veel aandacht besteed. Heche werd het mikpunt van spot en woede in homokringen toen zij kort daarna trouwde met een cameraman. 'Pulling an Anne Heche' werd een populaire uitdrukking om te zeggen dat een vrouw zich slechts tijdelijk identificeert als lesbisch. Er werd bovendien gesuggereerd dat Heche haar relatie met DeGeneres had misbruikt om zelf in de spotlight te komen.
Ellen DeGeneres had daarna vier jaar lang een relatie met fotografe en actrice Alexandra Hedison, die zij in december 2004 verliet voor actrice Portia de Rossi (bekend van de serie Arrested Development en Ally McBeal). Zij wonen samen in Los Angeles.
Na jaren geen toespelingen meer op haar geaardheid te hebben gemaakt, spreekt zij zich sinds 2007 weer uit en staat ze in haar praatprogramma regelmatig stil bij 'hate crimes' en discriminatie tegen homoseksuelen. Tijdens de voorverkiezingen om de Democratische presidentskandidatuur ondervroeg zij Hillary Clinton in februari 2008 over haar stellingname in kwesties als het homohuwelijk en het Don't ask, don't tell-beleid. Nadat op 15 mei 2008 door het Hooggerechtshof van Californië werd geoordeeld dat het verbod op het homohuwelijk in strijd is met de federale grondwet en daarom opgeheven moet worden, maakte DeGeneres in haar eigen programma haar verloving met De Rossi bekend. Een week later confronteerde zij de Republikeinse presidentskandidaat John McCain met dit gegeven, die daarop moest uitleggen waarom hij principieel tegen het homohuwelijk is. Op 16 augustus trouwde DeGeneres met De Rossi in een intieme ceremonie.[2] De aflevering van haar praatprogramma waarin een reportage van haar trouwdag was opgenomen werd op 18 april 2009 bekroond met een GLAAD Media Award.
Daarna zette zij zich bovendien in voor de campagne tegen Proposition 8, het referendum dat in Californië gelijktijdig met de presidentsverkiezingen werd gehouden om het homohuwelijk door middel van een nieuwe passage in de federale grondwet (I.7.5) te verbieden. Ze besteedde er veelvuldig aandacht aan in haar eigen praatprogramma, sprak zich erover uit als gast in andere praatprogramma's en nam een spotje op waarin ze er bij kiezers op aandrong tegen te stemmen.
In het attractiepark Epcot is in de darkride Ellen's Energy Adventure een animatronic van Ellen te vinden.
Nadat ze de middelbare school had afgerond en besloten had dat een vervolgopleiding niets voor haar was, had Ellen DeGeneres uiteenlopende baantjes: van koerier voor een advocatenbureau tot verkoper van stofzuigers. De ontdekking van stand-upcomedy was bepalend voor haar leven. Ze begon op te treden in clubs waar ze als vrouw tussen haar overwegend mannelijke collega's behoorlijk opviel. In 1982 werd ze genomineerd voor de titel 'Funniest person in America' . Dit gaf haar grotere bekendheid waardoor ze meer kon optreden en van die optredens kon gaan leven.
In 1989 verscheen ze op televisie in een bijrol in de komedie 'Open House'. De serie werd niet goed ontvangen en na één seizoen stopgezet. In 1992 speelde ze een rol in de nieuwe serie 'Laurie Hill', die zo slecht scoorde dat al na vijf afleveringen werd besloten met het programma te stoppen. Haar eerste succes op televisie was met de sitcom 'These Friends Of Mine', in het tweede seizoen omgedoopt tot 'Ellen' aangezien zij al snel de spil van de serie werd. De komedie werd uitgezonden van 1994 tot 1998, had goede kijkcijfers en werd gewaardeerd door televisiecritici. Ellen DeGeneres schreef mee aan de scripts en was een van de producenten. Ze werd regelmatig de vrouwelijke Seinfeld genoemd. De serie werd buiten de Verenigde Staten in verschillende landen uitgezonden, waaronder in Nederland en België.
Een hoogtepunt in aandacht en kijkcijfers was de gelijktijdige coming out van DeGeneres en haar personage Ellen Morgan in de serie in april 1997. Bij deze gebeurtenis werd door de internationale pers uitgebreid stilgestaan. En niet zonder reden: Ellen DeGeneres was de eerste in Hollywood die tijdens haar carrière openlijk voor haar homoseksualiteit uitkwam en Ellen Morgan het eerste lesbische hoofdpersonage in een populaire comedy. De coming out aflevering (‘The Puppy Episode’) behoorde tot de best bekeken en hoogst gewaardeerde afleveringen van de serie. Hoewel het niet haar doel of ambitie was, werd ze in de rol van homorechtenactivist gedrongen. Na de Puppy Episode veranderde de sitcom in een serie over homoseksualiteit. De kijkcijfers daalden, sponsors trokken zich terug en ABC zette de serie stop. DeGeneres had daarna moeite om nieuw televisiewerk te krijgen en keerde daarom terug naar het stand up comedy-circuit. In 2000 werd een opname van haar theaterprogramma ‘The Beginning’ gemaakt en uitgezonden als HBO-special. Voor HBO produceerde ze dat jaar bovendien de film If These Walls Could Talk 2, waarin ze zelf ook een rol speelt.
In 2001 maakte DeGeneres een comeback met de nieuwe comedy ‘The Ellen Show’. Haar personage was opnieuw lesbisch, maar dit keer vormde dat niet het centrale thema van het programma. De serie kreeg goede kritieken, maar had slechte kijkcijfers (onder andere door de nasleep van 9/11) en werd na één seizoen gestopt.
In 2003 maakte ze een nieuw theaterprogramma, getiteld ‘Here and Now’ (dat opnieuw door HBO gefilmd werd) en sprak de stem in van Dory in de animatiefilm ‘Finding Nemo’. Het succes van de film werd door critici voor een belangrijk deel aan haar bijdrage toegeschreven en een Oscar-nominatie voor Best Supporting Actress werd overwogen.
In september 2003 ging haar praatprogramma 'The Ellen DeGeneres Show' van start. Het programma is een hit en markeert voor DeGeneres haar televisie-comeback. Het programma kreeg in het eerste seizoen elf nominaties voor Daytime Emmy Awards en won er vier, waaronder Beste Praatprogramma. In 2005, 2006, 2007 en 2008 won het programma nog eens 19 Daytime Emmy Awards, waartoe onder andere vier onderscheidingen voor Beste Praatprogrammagastvrouw. Het is het eerste praatprogramma in de Amerikaanse televisiegeschiedenis dat in de eerste vier jaar van zijn bestaan vier achtereenvolgende jaren werd uitgeroepen tot Beste Praatprogramma.
Sinds de start van 'The Ellen DeGeneres Show' won Ellen bovendien meerdere People's Choice Awards. In vier opeenvolgende jaren werd ze uitgeroepen tot Favoriete Grappige Vrouwelijke Beroemdheid (2005, 2006, 2007, 2008) en vijfmaal op rij tot Favoriete Praatprogrammagastvrouw (2005, 2006, 2007, 2008, 2009).
Haar populariteit kwam bovendien tot uitdrukking in haar uitverkiezing tot presentator van de Primetime Emmy Awards in 2005 en het Oscar-gala van 2007.
'The Ellen DeGeneres Show' wordt behalve in Amerika uitgezonden in Canada, Australië, Nieuw-Zeeland, Venezuela, Zuid-Afrika, Zweden, Nederland, Brazilië en Groot-Brittannië.
Op 16 september 2008 werd bekend dat DeGeneres het nieuwe gezicht voor CoverGirl is, zij volgt hierbij Drew Barrymore en Queen Latifah op.[1]
In 2012 kreeg DeGeneres een ster op de beroemde Hollywood Walk of Fame.
Op 26 mei 2010 startte Ellen met haar eigen platenlabel eleveneleven. Dit deed ze na het ontdekken van Greyson Chance op YouTube.
Ellen DeGeneres leek aanvankelijk besloten te hebben op televisie niet meer over haar privéleven te spreken, maar dat maakte haar niet minder interessant voor de roddelpers. Haar liefdesleven wordt breed uitgemeten. Aan het stuklopen van haar relatie met Anne Heche in 2000, met wie zij samen haar publieke coming out had beleefd, werd veel aandacht besteed. Heche werd het mikpunt van spot en woede in homokringen toen zij kort daarna trouwde met een cameraman. 'Pulling an Anne Heche' werd een populaire uitdrukking om te zeggen dat een vrouw zich slechts tijdelijk identificeert als lesbisch. Er werd bovendien gesuggereerd dat Heche haar relatie met DeGeneres had misbruikt om zelf in de spotlight te komen.
Ellen DeGeneres had daarna vier jaar lang een relatie met fotografe en actrice Alexandra Hedison, die zij in december 2004 verliet voor actrice Portia de Rossi (bekend van de serie Arrested Development en Ally McBeal). Zij wonen samen in Los Angeles.
Na jaren geen toespelingen meer op haar geaardheid te hebben gemaakt, spreekt zij zich sinds 2007 weer uit en staat ze in haar praatprogramma regelmatig stil bij 'hate crimes' en discriminatie tegen homoseksuelen. Tijdens de voorverkiezingen om de Democratische presidentskandidatuur ondervroeg zij Hillary Clinton in februari 2008 over haar stellingname in kwesties als het homohuwelijk en het Don't ask, don't tell-beleid. Nadat op 15 mei 2008 door het Hooggerechtshof van Californië werd geoordeeld dat het verbod op het homohuwelijk in strijd is met de federale grondwet en daarom opgeheven moet worden, maakte DeGeneres in haar eigen programma haar verloving met De Rossi bekend. Een week later confronteerde zij de Republikeinse presidentskandidaat John McCain met dit gegeven, die daarop moest uitleggen waarom hij principieel tegen het homohuwelijk is. Op 16 augustus trouwde DeGeneres met De Rossi in een intieme ceremonie.[2] De aflevering van haar praatprogramma waarin een reportage van haar trouwdag was opgenomen werd op 18 april 2009 bekroond met een GLAAD Media Award.
Daarna zette zij zich bovendien in voor de campagne tegen Proposition 8, het referendum dat in Californië gelijktijdig met de presidentsverkiezingen werd gehouden om het homohuwelijk door middel van een nieuwe passage in de federale grondwet (I.7.5) te verbieden. Ze besteedde er veelvuldig aandacht aan in haar eigen praatprogramma, sprak zich erover uit als gast in andere praatprogramma's en nam een spotje op waarin ze er bij kiezers op aandrong tegen te stemmen.
In het attractiepark Epcot is in de darkride Ellen's Energy Adventure een animatronic van Ellen te vinden.