Catherina (Nina) Hagen (Oost-Berlijn, 11 maart 1955) is een Duitse zangeres, actrice en songwriter.
Hagen werd in Berlijn geboren als dochter van actrice Eva-Maria Hagen en schrijver van filmscripts Hans Oliva-Hagen. Haar stiefvader werd Wolf Biermann, die enige tijd met Nina's moeder samenwoonde. Zij zou de opleiding voor actrice volgen, maar kwam niet door de selectieprocedure. Daaropvolgend werd zij zangeres voor diverse bands, waaronder Automobil. Al snel werd dit haar begeleidingsband. Toen zij in de DDR op een zijspoor kwam als gevolg van haar steunbetuiging aan Wolf Biermann benutte zij de eerstmogelijke kans om uit dat land te emigreren. Zij vertrok met haar moeder in eerste instantie naar het Verenigd Koninkrijk.
In 1978 keerde zij terug naar Duitsland, en vormde daar de Nina Hagen Band tezamen met Bernhard Potschka, Herwig Mitteregger, Manfred Praeker en Reinhold Heil. Zij zouden een aantal albums uitbrengen, waarvan het eerste ('Nina Hagen Band') het bekendst zou worden.
Na Nina Hagen Band (1979) en Unbehagen (1980) heeft Nina Hagen nog een aantal albums uitgebracht met wisselend maar in het algemeen weinig succes. In 1982 verscheen Nunsexmonkrock, waar de waanzin en de genialiteit aan elkaar grenzen, bijvoorbeeld in Iki Maska, Antiworld en Born in Xixax. In Angstlos (1983) pakt ze de dan heersende trend van scratchen handig op (luister bv naar Zarah). Ze vervolgt deze oriëntatie op dance op In Ekstase (1985). Na een paar jaar stilte verschijnt in 1989 Nina Hagen, met o.a. daarop het oorspronkelijk door Herman Brood geschreven Dope *****. Op Street uit 1991 stelt ze een gedicht van Goethe op muziek - Gretchen, en werkt ze o.a. samen met Adamski en M.C. Shawn. De cd Revolution Ballroom (1993) kent weinig hoogtepunten. Twee jaar later (Freud Euch, 1995) laat Hagen vooral met een nummer als (Another Junkie), Einfach Nina zien dat ze haar punkroots niet vergeten of verleerd is. Na een paar jaar stilte verschijnt in 2000 Return Of the Mother, wederom een niet veelzeggende cd.
Hagen had in de loop der jaren diverse echtgenoten, onder wie een zeventienjarige kraker uit Londen. Ook had zij enige tijd een relatie met Herman Brood en met diens ex-gitarist Ferdi Karmelk. Met deze laatste kreeg Hagen ook een dochter: Cosma Shiva Hagen.
In 1993 nam zij met de Duitse band Oomph! het nummer 'Fieber' op.[bron?] Eind 2001 maakte zij samen met de Duitse live act Russenmafia, onder de naam Schwarze Puppen, een hardtrance plaat, getiteld 'Tanz'. In 2003 heeft zij samen met Apocalyptica het nummer 'Seemann' van Rammstein gecoverd. Tevens nam Nina Hagen eind jaren '90 het clublied van de Oost-Berlijnse voetbalclub 1. FC Union Berlin op: Eisern Union. Tijdens de bekerfinale van deze club in 2001 tegen Schalke '04 zong zij dit nummer live in het Olympiastadion in Berlijn.
In 2005 raakte Nina Hagen betrokken bij kerkelijk vrijwilligerswerk voor militairen die dienst weigerden in de oorlog in Irak. Vanaf dat moment raakte ze steeds meer geïnteresseerd in het christelijk geloof. In augustus 2009 liet Nina Hagen zich dopen in de Evangelisch-Reformierte Kirche in Schüttorf.
Hagen werd in Berlijn geboren als dochter van actrice Eva-Maria Hagen en schrijver van filmscripts Hans Oliva-Hagen. Haar stiefvader werd Wolf Biermann, die enige tijd met Nina's moeder samenwoonde. Zij zou de opleiding voor actrice volgen, maar kwam niet door de selectieprocedure. Daaropvolgend werd zij zangeres voor diverse bands, waaronder Automobil. Al snel werd dit haar begeleidingsband. Toen zij in de DDR op een zijspoor kwam als gevolg van haar steunbetuiging aan Wolf Biermann benutte zij de eerstmogelijke kans om uit dat land te emigreren. Zij vertrok met haar moeder in eerste instantie naar het Verenigd Koninkrijk.
In 1978 keerde zij terug naar Duitsland, en vormde daar de Nina Hagen Band tezamen met Bernhard Potschka, Herwig Mitteregger, Manfred Praeker en Reinhold Heil. Zij zouden een aantal albums uitbrengen, waarvan het eerste ('Nina Hagen Band') het bekendst zou worden.
Na Nina Hagen Band (1979) en Unbehagen (1980) heeft Nina Hagen nog een aantal albums uitgebracht met wisselend maar in het algemeen weinig succes. In 1982 verscheen Nunsexmonkrock, waar de waanzin en de genialiteit aan elkaar grenzen, bijvoorbeeld in Iki Maska, Antiworld en Born in Xixax. In Angstlos (1983) pakt ze de dan heersende trend van scratchen handig op (luister bv naar Zarah). Ze vervolgt deze oriëntatie op dance op In Ekstase (1985). Na een paar jaar stilte verschijnt in 1989 Nina Hagen, met o.a. daarop het oorspronkelijk door Herman Brood geschreven Dope *****. Op Street uit 1991 stelt ze een gedicht van Goethe op muziek - Gretchen, en werkt ze o.a. samen met Adamski en M.C. Shawn. De cd Revolution Ballroom (1993) kent weinig hoogtepunten. Twee jaar later (Freud Euch, 1995) laat Hagen vooral met een nummer als (Another Junkie), Einfach Nina zien dat ze haar punkroots niet vergeten of verleerd is. Na een paar jaar stilte verschijnt in 2000 Return Of the Mother, wederom een niet veelzeggende cd.
Hagen had in de loop der jaren diverse echtgenoten, onder wie een zeventienjarige kraker uit Londen. Ook had zij enige tijd een relatie met Herman Brood en met diens ex-gitarist Ferdi Karmelk. Met deze laatste kreeg Hagen ook een dochter: Cosma Shiva Hagen.
In 1993 nam zij met de Duitse band Oomph! het nummer 'Fieber' op.[bron?] Eind 2001 maakte zij samen met de Duitse live act Russenmafia, onder de naam Schwarze Puppen, een hardtrance plaat, getiteld 'Tanz'. In 2003 heeft zij samen met Apocalyptica het nummer 'Seemann' van Rammstein gecoverd. Tevens nam Nina Hagen eind jaren '90 het clublied van de Oost-Berlijnse voetbalclub 1. FC Union Berlin op: Eisern Union. Tijdens de bekerfinale van deze club in 2001 tegen Schalke '04 zong zij dit nummer live in het Olympiastadion in Berlijn.
In 2005 raakte Nina Hagen betrokken bij kerkelijk vrijwilligerswerk voor militairen die dienst weigerden in de oorlog in Irak. Vanaf dat moment raakte ze steeds meer geïnteresseerd in het christelijk geloof. In augustus 2009 liet Nina Hagen zich dopen in de Evangelisch-Reformierte Kirche in Schüttorf.