Foto's van Margriet Eshuijs

[huusje]

Prikkelend Plaatje

Klik om te bekijken

Prikkelend Plaatje

Klik om te bekijken

Prikkelend Plaatje

Klik om te bekijken

GRTZ
Huusje

[uitermarkricardo05]

Prikkelend Plaatje

Klik om te bekijken

[uitermarkricardo05]

Margriet Eshuijs (Zaandam, 14 oktober 1952) is een Nederlandse popzangeres. Zij heeft de muziek van haar ouders meegekregen die beiden muzikant waren, een muziekwinkel en een muziekschool hadden.

Al op driejarige leeftijd maakte zij zich het spelen op de accordeon eigen. Vanaf een jaar of negen speelde zij in bandjes (The Marileens, Equipe Z.) op de elektrische gitaar; later speelde zij ook elektronisch orgel en viel zij zo nodig in als zangeres.

In 1972 werd de popgroep Lucifer opgericht; producer Hans Vermeulen was één van de drijvende krachten. De groep brak door in 1974 met de jaren later nog steeds bekende hit 'House for sale' (nog elk jaar te vinden in de hitlijst Top 2000). Hiermee begon de professionele carrière van Eshuijs als popzangeres. In 1975 werd de eerste lp, 'As We Are' uitgebracht. Deze haalde de status van goud. De tweede, 'Margriet' (1977) werd minder goed ontvangen en in 1979 werd Lucifer opgeheven.

In 1977 maakte ze korte tijd ook nog deel uit van de studiogroep Veronica Unlimited die door Hans van Hemert ter gelegenheid van het 12,5 jarig bestaan van de Veronica Top 40 bij elkaar was gebracht.

Eshuijs ging solo door met de lp 'On The Move Again' geproduceerd door de Amerikaan Tom Salesbury (1980). Naar aanleiding van dit album kreeg Margriet een Edison, de Pall Mall Export Prijs en werd ze uitgenodigd op het Knokke Festival en won daar de Personality Prijs. Daarna maakte zij met de Margriet Eshuijs Band de lp 'Right On Time' (1981) met daarop de hit "Black Pearl". Ook deze is jaarlijks terug te horen in de Top 2000. De single en het album kregen allebei een Edison. Het album 'Eye To Eye' kwam uit in 1982. Eshuijs speelde zes jaar in het clubcircuit en op veel festivals in Nederland, onder meer op Parkpop in Den Haag. Ze stopte in 1986 met optredens met een vaste band en legde zich vanaf toen toe op solo-optredens. Ze ging lesgeven op het conservatorium en speelde in het Nijmeegse bandje 'The Dream' van Maarten Peters singer/songwriter, bekend van "White Horses In The Snow". Eshuijs ging nummers van Peters zingen en hij ging speciaal voor haar componeren. Dit resulteerde in de cd 'Sometimes' (1991).

Eind jaren tachtig ging Eshuijs popmuziek in het theater brengen. De samenwerking tussen haar en Maarten Peters werd steeds intensiever. Peters ging steeds meer muziek voor haar schrijven, meespelen in de band en ook de theatertournees produceren. Na de cd's 'The Wee Small Hours' (1993) en 'Shadow Dancing' (1996) richtten zij hun eigen platenmaatschappij op. Eshuijs vierde haar 25-jarig jubileum als professioneel popzangeres met de live-cd 'Step Into The Light' (1999). In 2001 kwam de cd 'Time' uit; deze is geheel gevuld met composities van Maarten Peters.

Op 29 maart 2005 kwam de eerste live muziek-dvd 'In Concert' van Margriet Eshuijs uit met opnamen van het concert op 17 maart 2004 in het Zaantheater te Zaandam. In augustus 2006 gaven Eshuijs en haar band twee bijzondere openluchtconcerten, waarbij Shocking Blue-zangeres Mariska Veres als speciale gast was uitgenodigd. Het zouden, zo bleek later, haar laatste optredens voor publiek zijn: Mariska overleed in december 2006. In oktober 2006 verscheen de cd 'In Concert' waarop 16 nummers staan van bovengenoemd concert.

Eshuijs en de band geven tientallen concerten per jaar, afwisselend een unplugged (semi-akoestische) tournee in de kleinere zalen en een tournee met uitgebreide bezetting en lichtshow in de grotere theaters. De band bestaat uit Maarten Peters (zang, akoestische en elektrische gitaren), Co Vergouwen (vleugel, keyboards, Hammond orgel, backingvocals), David de Marez Oyens (basgitaren, percussie, backingvocals) en Mark Eshuis (drums, percussie).

Margriet heeft tijdens haar carrière diverse prijzen ontvangen voor haar werk, waaronder Edisons ('On The Move Again', 'Black Pearl' en 'Right On Time') en een Gouden Harp ('Sometimes'). In 1999 werd zij benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.